Αυτή την φορά η κριτική αφορά ένα βιβλίο ποίησης του Χ.Π. Σοφίας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κουκκίδα.
Τον συγκεκριμένο συγγραφέα τον γνώρισα μέσω των αναρτήσεων του στο facebook. Δεν υπήρχε μέρα που να μην δω κάτι γραμμένο από εκείνον. Αν όχι όλα, τα περισσότερα από τα ποιήματα του, μου δημιούργησαν έναν θαυμασμό και μια μικρή ενόχληση θα μπορούσα να πω. Μια ζήλεια ίσως γιατί δεν γράφω τόσο καλά ποίηση όσο εκείνος. Όταν είδα πως έκδοσε βιβλίο, έτρεξα να το αγοράσω και να το διαβάσω.
Δεν έχω ιδέα πως καταφέρνει μέσα σε λίγες λέξεις να περιγράψει συναισθήματα όπως είναι ο φόβος για τον θάνατο, η αγάπη για τον εαυτό, η ανιδιοτελής αγάπη, ο πλατωνικός έρωτας, αλλά το κάνει με μεγάλη μαεστρία. Πολλά ποιήματα έμπηξαν αόρατα μαχαίρια στην καρδιά μου. Ήταν λες και γράφτηκαν για μένα. Με εντυπωσίασε η αμεσότητα τους και η περιγραφή τους. Δύο ή τρία μου ήταν αδιάφορα αλλά εξίσου καλά. Για κάποιον λόγο η ποίηση του Χ.Π. Σοφίας μου θύμισε ποιητές που μεσουρανούσαν την δεκαετία του '70.
Για μένα είναι ένα βιβλίο διαμαντάκι το οποίο πιστεύω δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Θα ήθελα όμως να ήταν λίγο μεγαλύτερο. Να είχε περισσότερη ποίηση για να βυθιστώ μέσα της. Θα προσπαθήσω να βρω και παλιότερα βιβλία από τον ίδιο συγγραφέα και να διαβάσω.
ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου