Από το κορμί σου γράφω ποιήματα
με ανήσυχο πνεύμα
διατηρώ στο ενεχυροδανειστήριο το όνειρο
προτού το θαμπώσει η απώλεια η θρησκόληπτη
το ξύλινο αλογάκι της ηθοποιού και του ραδιοφώνου
το βραδινό τιτίβισμα με παρηγορούν
από το άδειο μπαλκόνι με τις φτερούγες της νηπιαγωγού
ψάχνω τα ζαχαρωτά των ελαφρών ηθών
και το ελάφι του καθρέπτη με φωνάζει κοντά του
ας κρατηθεί λίγο ακόμα το σκοτάδι και οι πόρτες
με τα προσχήματα να συνηθίσουν το άπειρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου