Η ΤΕΧΝΗ - δοκίμιο 04

Η τέχνη κινείται στο κόσμο του αισθητού και αποκαλύπτει την εμπειρία της και το ρυθμό της. Η διαίρεση του χρόνου και η αρμονία της μεθόδου στη διάρκεια της μελέτης γεννούν οπτικούς νευρώνες που αποτελούν την επιφάνεια της εντύπωσης. Η μορφή με τις όψεις της και το εσωτερικό κόσμο της παράγει δυναμισμό και αντίληψη φυσιολογική και μη φυσιολογική. Η δράση στο χώρο και στο χρόνο σπουδάζει τα χρώματα με την ελευθερία της διαδικασίας και όχι με τη σκλαβιά του αποτελέσματος. Στην ψυχολογία της έντασης η απόσταση από το αντικείμενο της όρασης αποκτάει συναισθηματικό κόσμο και χαρακτηριστικά περιβάλλοντος χώρου. Μεγέθυνση ή σμίκρυνση αναπαράγει τη κίνηση και το κενό και η μετατόπιση οριοθετεί και γίνεται ο περιγραφικός επιβραδυντής της ποικιλότητας της σύνθεσης.
Το πρωταρχικό με υποκειμενική σημασία κατανοεί το συμβολισμό και τη τάξη και το λανθάνων της ομοιότητας που προκαλεί την επαφή αιτιολογεί την ύπαρξη με νόμους και με μέτρο υιοθετημένα από το άγνωστο. Ο λόγος ανακαλύπτεται ωφελιμιστικά όταν δεν του αποδίδεται η τραγική αξία και η μοναξιά του νοήματος. Η γλώσσα ως σταθερό στοιχείο και μεταφορά με αλληγορία και ψυχανάλυση έχει αντανακλαστική σημασία και η χρήση της μεταβλητή σπουδαιότητα. Κάθε συμβιβασμός γίνεται πορτρέτο δίχως τέλος η απλοϊκότητα δε καταργείται όταν η μορφή δεν ομιλεί με πάθη αλλά σαν εικόνα ατομικής επιβεβαίωσης.

@Χ.Π. Σοφίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου