Πολλές φορές αναρωτήθηκα από ποια πλευρά του καθρέπτη είναι ο ποιητής. Η απόλαυση έδειχνε κάθε φορά και διαφορετική πλευρά. Ο άνθρωπος ο θεατής του κύκλου ερευνά και αμφισβητεί. Ο πλούτος της εμπειρίας είναι φωτογραφικός και υποκειμενικός. Η ερμηνεία σίγουρη εξηγεί και κατανοεί τη θέση και αγνοεί τη βούληση που υποκρύπτεται και από το σκοτάδι και από το φως ανολοκλήρωτη. Η πράξη προς το καθρέπτη έχει το βάθος της σκιάς και τη σιωπή της αναμονής. Η δράση ο ήχος της αναγνώρισης τα τεχνάσματα δημιουργούν ερεθίσματα αλλά και ανυπαρξία συνέχειας. Το βάθος απολύτως ιερό σκορπίζεται και μετά βασανιστικά εξοικειώνεται με τον ενεστώτα της γραφής. Η αναπαράσταση και η θέαση υποστηρίζουν το παιχνίδι με σύνθεση και το μη ορατό γίνεται γόνιμο και αποκτά μοναδικότητα. Αόριστη αλλά και με εξάρτηση η γραφή αναγκαία εκπληρώνει το ρυθμό. Επαναλαμβάνεται η ύπαρξη με υποταγή και ο γραφικός της χαρακτήρας γοητεύεται από το καθρέπτη. Ολομόναχη μέσα στη φωτογραφία ακολουθώντας τη μεσολάβηση παραχωρεί τη μοναδικότητά της.
@Χ.Π. Σοφίας
@Χ.Π. Σοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου