Το πλήθος ήταν πεθαμένο μόνο οι σκιές είχαν την όραση του λευκού τοίχου
Επιχρυσωμένοι της Εξόριστης Χώρας οι κυβερνήτες σαρκάζαν τους μύθους
Η καλοκαιρινή εντολή του κύκλου μαγεμένη από τους αστερίες έσβηνε τη φωνή της
Βρέχονταν με νερό του μέλλοντος οι μισθοφόροι φονιάδες της διπλανής ζωής
Τα ίχνη φυλάκιζαν τις ψυχές σε μικρές εκτάσεις της μουσικής των ραπτομηχανών
Τα χείλη με τις λέξεις έπαιζαν ξεκλείδωναν τα αθόρυβα βήματα των ψεύτικων σαλονιών
Πλανόδιες κραυγές σε τρυφερές νύχτες τσακίζονταν και έμενε μόνη της η σιωπή
Με λιγοστές ισορροπίες οι σκέψεις σκορπίζονταν πριν τα λευκά άνθη μεταναστεύσουν
@Χ.Π. Σοφίας
@Χ.Π. Σοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου