‘Ερωτικό

Καημός άλήθεια νά περνώ 

τού έρωτα πάλι τό στενό,

ώσπου νά πέσει ή σκοτεινιά

μιά μέρα τού θανάτου...

Στενό βαθύ καί θλιβερό 

πού θά θυμάμαι γιά καιρό,

-Τί μού στοιχίζει στήν καρδιά

τό ξαναπέρασμά του;

Άς είναι, ώστόσο, - τί ώφελεί;

Γυρεύω πάντα τό φιλί,

στερνό φιλί, πρώτο φιλί

καί μέ λαχτάρα πόση!

Γυρεύω πάντα τό φιλί - άχ καρδιά μου!

πού μού τό τάξανε πολλοί,

κι όμως δέν μπόρεσε κανείς

ποτέ νά μού τό δώσει...

Ίσως μιά μέρα, όταν χαθώ,

γυρνώντας πάλι στό βυθό 

καί μέ τή νύχτα μυστικά 

γίνουμε πάλι ταίρι,

αύτό τό άνεύρετο φιλί,

πού τό λαχτάρισα πολύ,

-σά μιά παλιά της όφειλή

-νά μού τό ξαναφέρει...

•Ναπολέων Λαπαθιώτης