Άνοιξη

Φέτος την άνοιξη οι άνθρωποι χωρίς κηδεία περίμεναν τα χελιδόνια
ο ρομαντισμός των λουλουδιών με ένα ουράνιο κίτρινο τις πεταλούδες θεράπευε
φυτοφάγοι καθρέπτες αδυνάτιζαν έπειτα από χρόνια πολλά την άνοιξη
η βραδύτητα του πληθυντικού με το άλλοθι του ανέμου έμενε μόνη στη μελαγχολία του πολλαπλασιασμού των σκιών
στο ξωκλήσι της φώκιας οι παραθεριστές των εικόνων με συλλαβές έψαχναν τη μητρότητα των ήχων
από ευγνωμοσύνη τα αγριόχορτα δίπλα στα λευκά μάρμαρα ξεδιψούσαν την ματαιότητα
τυλίγονταν μια στην άβυσσο μια στη θρησκευτικότητα της γεωμετρίας οι κλωστές της Αριάδνης
απέναντι στη θυγατέρα του ταξιδιώτη ο διαβάτης με τα διψασμένα χείλη τη γεύση αναζητούσε ανάμεσα στον αόρατο κόσμο τα πεσμένα φύλλα των δένδρων ευλογούσαν το χώμα
η πλάνη αλληλοτρογώταν με το μεγαλείο και το ξερίζωμα της ομορφιάς από την υγιεινή των ονείρων
σώμα και ψυχή μέσα στα σπλάχνα τής αιώρησης άκουγαν των λουόμενων γλάρων την προσευχή
ο ήλιος έρημος με δεμένα τα χέρια του στη κυκλαδίτικη ξερολιθιά περίμενε τους αρχαίους θεούς να τον ελευθερώσουν
βαμμένη με λουλάκι και ιώδιο η φραγκοσυκιά παίνευε τις πληγές των αναρίθμητων κύκλων
η γονιμότητα δίπλα στην υδατογραφία της άνοιξης ευωδίαζε ρίγανη και πορτοκάλι
η απλότητα με αγιοσύνη ανοιγόκλεινε τα φτερά της και με τα φωνήεντα από τα αγριόχορτα συνομιλούσε με το Θεό και ετοιμαζόταν να πετάξει

@Χ.Π. Σοφίας

Alphonse Maria Mucha