εξομολόγηση με κομμένα κεφάλια
του έρωτα η θλίψη στου σκοταδιού το λιβάδι
η αγκαλιά του μνηστήρα στων άστρων τη κρύα νύχτα
τα λεπτά χέρια της νύμφης μεθυσμένα από των πουλιών το πέταγμα
οι ψυχές μέσα στον άδειο τάφο της παιδιάτικης άνοιξης
το ξαναντάμωμα στο τέλος των βημάτων που είχαν χαθεί
να ευωδιάζουν οι ίσκιοι και η μουσική των δένδρων να ξανάρχεται
να αντηχεί το παλιό κρυστάλλινο φεγγάρι στις πέτρες της σιωπής
εδώ στις όχθες του καθρέπτη το γέρμα των μύθων του δάσους ησυχάζει
και η αγάπη γλιστράει στη ξύλινη καλύβα της ευτυχισμένη
@Χ.Π. Σοφίας
@Χ.Π. Σοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου