ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΔΕΛΕΑΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

(αποσπάσματα «Διαλόγων»)

1

Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα -—

με κουρελιασμένα μάτια

με φλογωμένους κροτάφους απ' την πτώση

να γυρίζεις

στην καλή πλευρά σου.

Πεσμένος αισθάνεσαι

την κόλαση που είναι η αιτιότητα

το στήθος ωσάν συστατικό του αέρα

τα βήματα χωρίς προοπτική.

Κι όμως στη χειμωνιάτικη γωνία ο καστανάς

περιβάλλεται από σένα.

Κόψε ένα τραγούδι απ' τ' άνθη

με δάχτυλα νοσταλγικά.

Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα.

2

Θα περάσουν αποπάνω μας όλοι οι τροχοί

στο τέλος

τα ίδια τα όνειρα μας θα μας σώσουν.

Αγάπη μείνε στην καρδιά —

αυτός ας είναι ο κανών του τραγουδιού σου.

Με την αγάπη

Θα σηκώσουμε την απελπισία μας

Απ' το αμπάρι του κορμιού.

Δεν είναι φορτίο για τη χώρα των αγγέλων

η απελπισία.

Και προπαντός

ας μην αφήσουμε την αγάπη

να συνωστίζεται με τόσα αισθήματα…

3

Άπλωσε η γαλήνη τα φτερά της

ωσάν αλησμόνητος κύκνος ονείρου

σ' αυτά τα έρημα νερά.

Κάτι νιώθω σήμερα

βλέποντας τα πουλιά.

4

Η αγωνία μου υψώνεται,

ως τα εδελβάις άνθη.

5

Τα όνειρα βλαστοί στο στήθος

κλήματα μέσ' στην καρδιά

διαγώνια εκδικούνται το χώμα

σκοτώνοντας εμάς.

Νίκος Καρούζος