Τρίτη 17 Μαρτίου 2020

ΑΓΑΠΗ


Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
                  Και με είδε μια αχτίδα.

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πως μ' έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πως εγελάσαν τα πικρά μου χείλη !

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ' είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

Κ.Γ. Καρυωτάκης,
ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ, ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γ.Π. ΣΑΒΒΙΔΗ, ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
Wassili Kandinsky • 1903

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου