βυθίζω τα χέρια μου μέσα στα χρώματα
εξόριστος από το μονόλογο του πλήθους
το κόκκινο το πράσινο το μπλε η συντροφιά μου
στη μάχη του λευκού τα λυπημένα τροπάρια των ζωγράφων
χορεύουν του έρωτος αρμονικά τα ολόγυμνα μυστήρια
της νοσταλγίας οι θλιμμένες κόρες όλη τη νύχτα
σ' έρημους θαλασσινούς βυθούς κολυμπάνε
και έρχεται το αεράκι το μονάκριβο της Μεγάλης Παρασκευής
και τα λουλούδια μονάχα τους στο φως των κεριών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου