Στις διαβάσεις τις ταπεινές
Αναπολώ το μεγαλείο της ασκητικής
Το βράδυ που γονατίζει και προσεύχεται
Τις αγάπες τις εξόριστες με τα τρεμάμενα χέρια
Τα βήματα της οδύνης τα ατελείωτα
Τα γεμάτα πάθος μάτια των ονείρων
Στις διαβάσεις τις ταπεινές
Που κάνουν σεργιάνι οι αέρινες σκιές
Όταν βρίσκομαι να συνομιλώ μαζί τους
Στο όμορφο λιγοστό φως του φεγγαριού
Και τα άκρογιάλια των δένδρων με αναγνωρίζουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου