Σε λυρικό λιβάδι με ένα ασημί φεγγάρι
Ιούνη μήνα με μυρωδιά από φύκια
Ο έρωτας γέρνει να χορτάσει τον καημό
Τα πλάσματα που αγαπούν τα θαύματα
Τα όμορφα χέρια που κεντάνε την νυχτιά
Σκάβουν στου Θεριστή την ερημιά
Και με τα σφιγμένα χείλη για συντροφιά
Καρτερούν τις θυγατέρες των πουλιών
Στο φύσημα το απαλό του ανέμου
Μέσα από τα γυμνωμένα ολομόναχα
Σώματα των δένδρων η νύχτα
Ψάχνει της θύμησες των πουλιών
Περήφανο το λιγοστό σκοτάδι
Ονειρεύεται μοναχικές σκιές
Και φιλιά πυγολαμπίδων που χάθηκαν
Απόψε κάπου μακριά η αγκαλιά
Των λουλουδιών αμύθητη εφηβική
πόσο όμορφο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ
ΔιαγραφήΤρυφερό και πολύ όμορφο !!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ
Διαγραφή