Αττική

Η μέρα στην Αθήνα γυναίκα με όνειρα φτεροστεφανωμένη 

Στο στήθος της ένας χρυσός ανοιξιάτικος ήλιος 

Δεν αισθάνομαι μόνος τα χέρια μου ακουμπάω στα αγάλματα 

Οι φλέβες μου νοσταλγούν την αρμύρα της θάλασσας 

Στη μήτρα του διάφανου η Αττική με καλεί να γεννηθώ 

Γέμισε πεταλούδες η καρδιά μου μια αγάπη μου ψιθύρισε 

Ρετσίνι των πεύκων του λόφου μάζεψα για το ηλιοβασίλεμα 

Με μεσημβρινές σκιές μίλησα για τον έρωτα τον αρχαίο

@Χ.Π. Σοφίας

Gunther Gerzso