Στους ακάλυπτους των πολυκατοικιών η μοναξιά των ποιητών το Πάσχα
Στο ξεφάντωμα της ημέρας ο τροπαιούχος ήλιος ξεγελάει τις σκιές τους
Όρθιοι μακριά από το κοπάδι ατενίζουν τη δόξα μονάχοι τους
Ανήμερα που τα άγρια μάτια των επισκεπτών στη ραχοκοκαλιά της άνοιξης προσεύχονται
Μόνο η Μούσα τους τους θυμάται Κι αυτή τι να κάνει χρόνια τώρα πεθαμένη
Τα πληγωμένα παράθυρα της άνοιξης φροντίζουν τις νύχτες που οι άνθρωποι κοιμούνται
Για να βρουν οι άνθρωποι το πρωί που ξυπνάνε τα όνειρα στη θέση τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου